In 1999 al schreef Garret B. Stanley van Harvard een artikel dat beschreef hoe visuele beelden die zijn vastgelegd in onze hersenen zijn te reconstrueren tot een echt visueel beeld. In het plaatje een voorbeeld van de reconstructie van een beeld uit de hersens van een kat. Het algoritme zegt dat elk punt in de ruimte wordt weergegeven door 6 tot 8 celparen. Waarschijnlijk worden hier neuronparen bedoeld. Hoe meer neuronen er worden gemeten, hoe hoger de kwaliteit van de reconstructie. In het plaatje zien we boven een reeks orginele video beelden en daaronder de reconstructies vanuit de activiteit van 177 celllen in de hersenen van een kat (meer op futurefeeder). Hoe langer het beeld wordt aangeboden, des te scherper de reconstructie, zo lijkt het. Als we onze herinneringen kunnen oproepen, kunnen we dan straks ook weer zo pennenbakjes als ik vroeger op mijn bureau had staan bestellen? Of zo'n hempje dat Alice altijd draagt? Of de muziek die ik vroeger op vakantie hoorde? Met dit inzicht lijkt dit een klein stapje dichterbij te komen. Niet voor 2015 maar in 2030 moeten we een heel eind kunnen komen. Misschien maken merken onze dromen dan werkelijk waar..