Een team onder leiding van Takao Someya of the University of Tokyo in Japan werkt aan de ontwikkeling van een flexibele huid voor een robot. Hiermee kan een robot in het dagelijkse leven veel normaler functioneren. De "e-skin" meet druk en temperatuur. De uitdaging ligt in de draden van de sensoren die normaal knappen bij uitrekking. Deze 'huid' kan een factor twee worden uitgetrokken en nog steeds blijven werken.

But connecting up the sensors is a challenge: wires normally snap if they are stretched by more than 1 or 2 per cent. The new material is a mixture of carbon nanotubes - which provide conductivity - and a polymer base. Nanotubes tend to clump together rather than spreading evenly throughout the polymer, however, which limits the material’s conductivity and makes it inelastic and brittle. Pretreating the nanotubes with “ionic liquids”, overcame this problem, although Someya says it’s still unclear how this works. The team achieved the best combination of stretchability and conductivity when the material contained 20 per cent by weight of very long nanotubes. A mesh made from this material can be stretched to more than twice its length. While some conductivity is lost, Someya’s team has used the material to make integrated circuits that still function when stretched by up to 70 per cent.

Future Vision by Erwin Van Lun on this article

Terwijl de meeste mensen nog moeten wennen aan virtuele karakters, avatars of virtuele collega’s, worden in laboratoria maximale inspanningen geleverd om fysieke maar kunstmatige collega’s te produceren. Het zal echter nog wel een generatie duren voordat we deze humaoides in ons midden gaan accepteren.

• in English