Vaak gebruik ik de kijkdoos als metafoor voor het ontstaan voor de virtuele wereld waarbij het gaatje van de kijkdoos ons venster is op de virtuele wereld en staat voor beeldschermen van vandaag, en vooral van morgen. Maar gaandeweg kom ik erachter dat deze metafoor aangescherpd moet worden. Als je je huis aanschouwd als een collectie beeldschermen: al je ramen, 'tv' schermen die zo hoog en breed zijn als de wand, met holografische projecties en lichtsturing, dan kan je niet door 1 scherm als een kijkdoos, maar dan zit je in feite in een kijkdoos vol met ramen. En die doos wordt in omgeving geplaatst: midden in het bos, midden in de Rome duizenden jaren geleden, of op Mars. Waar je ook kijkt, het lijkt alsof je huis volledig is verplaatst. Als we dan ook nog in onze woonkamer extra zintuiglijke prikkels krijgen door holografische projecties of het toedienen van warmte, kou, of andere prikkelende luchtstromingen. Met geur uiteraard, dan is een kijkdoos als metafoor volstrekt onvoldoende. Het jaar dat hierbij hoort, 2025?

• in English