Webbureau Mirabeau plaatst al haar medewerkers online. Iedereen is voortaan te bereiken onder www.mirabeau.nl/naam. Daarbij hebben alle medewerkers een eigen T-shirt met daarop de URL naar hun pagina. Op hun eigen 'virtuele visitekaartje' staat een foto, de naam van de medewerker, een quote (bvb 'weet je wat er gebeurt als je javascript uitzet?' van Martin) en wat extra info. We kunnen nog veel meer bedrijven verwachten die hun medewerkers online plaatsen.Mirabeau is al niet het eerste bedrijf dat haar medewerkers online plaatst. Ook bij de interactieve reclamebureaus Qi (klik op mensen) en LostBoys (hier) zijn mensen geplaatst in een creatieve omgeving. En wellicht zijn er nog meer voorbeelden. Logisch dat juist de interactieve industrie het voortouw neemt. Deze mensen zijn immers toch al te vinden via bijvoorbeeld LinkedIn, dus waarom niet in een mooie omgeving waar ze het beste tot hun recht komen?
Het online plaatsen van medewerkers is een onderdeel van een proces dat ik de brand coming out noem. In dit proces transformeren traditioneel gesloten bedrijven tot open netwerken van medewerkers, partners en klanten. Termen als co-creatie, MVO en authenticiteit horen ook bij dit (interne en externe) veranderingsproces. Het gevolg is dat merken mensen gaan verenigen in plaats van producten. Mensen zullen zich in min of minder mate betrokken voelen bij het merk, of ze nou (ex) medewerker zijn, (ex)klant of een andere relatie hebben met het merk. Door mensen nog eens expliciet te vragen hun betrokkenheid publiekelijk te tonen, zal de emotionele binding met het merk/met het bedrijf, alleen maar sterker worden. Dit psychologische effect is overigens ook beschreven in het fantastische boek Invloed van Robert Cialdini. Voor headhunters lijken deze koplopers zich dus ook terecht geen zorg te maken. Wie zelfvertrouwen heeft als merk, straalt dat ook uit en zal alleen maar aantrekkelijker worden.
Ik verwacht dat dit proces de komende jaren nog stevig door zal zetten. Alle bedrijven zullen hun medewerkers online zetten. Of het nu een reisorganisatie is, een sportschoenenfabrikant, een fabrikant van geneesmiddelen, een doe-het-zelf handel of telecomoperator. Op termijn zullen alleen die organisaties waarbij de veiligheid van de medewerkers in het geding kan komen, zoals recherche, gezinstherapeuten of militairen, hiervoor waken. Wellicht kiezen zij ervoor om hun medewerkers voortaan onder pseudoniem door het werkende leven te laten gaan. Overige merken zullen na deze hobbel de transparantie verder doorzetten en zelfs hun interne projecten, financieen en strategische overwegingen openlijk met de buitenwereld delen. Maar dan zijn we wel weer een jaartje of tien verder. Eerst maar eens even de medewerkers online.
Meer voorbeelden van bedrijven die nu al zo open zijn over eerder ‘interne zaken’? Andere sectoren? Buitenland?