Mensen hunkeren enorm naar vroeger. Naar de periode dat hun eigen hersenen tot volwassenheid kwamen en zij de wereld op hun manier interpreteerden en gingen begrijpen. Zoals de wereld van toen was het in elk geval begrijpelijk. Het is onderzocht dat mensen, onafhankelijk van generaties, altijd de meeste herinneringen hebben uit de periode tussen 15 en 17 jaar. Mensen spreken niet voor niets zo vaak over ‘hun tijd’.
Ook de nostalgische mens laat zich graag helpen door technologie. Mensen brengen graag fysieke objecten mee die ze kunnen bewaren in hun huis. Een huis, ook gewoon (oude)technologie, is er dus niet alleen voor veiligheid, maar ook om herinneringen in te kunnen koesteren. Door herinneringen te bewaren komen immers oude emoties weer tot leven. Het foto-album en de video’s vervullen exact dezelfde functie: het herbeleven van oude tijden. Maar ook musea die slechts enkele jaren teruggrijpen, boekenreeksen als ‘het beeld van .. ’ of televisieformats als ‘het gevoel van ..’ vervullen exact dezelfde behoefte. En natuurlijk ook de relevatief nieuwe vorm van nostalgie beleving: de koop-DVD uit een bepaald jaar.
Er komt een geweldige periode aan voor de nostaligische mens. We zullen probleemloos door de tijd van virtuele representanten van onze fysieke wereld kunnen reizen. We kunnen tien jaar terug, twintig jaar terug en zelfs honderd jaar terug. We zien reproducties van gebeurtenissen uit die tijd, die zo echt lijken dat het voelt als een deja-vu. Maar in diezelfde tijd kunnen we ook weer nieuwe ervaringen opdoen. We zien eruit als toen, we praten net als toen en ontmoeten zelfs weer onze vrienden van toen. En die vrienden, die zijn niets verandert! In werkelijkheid zijn de vrienden natuurlijk wel verandert maar met het ‘youth-filter’ aan ziet niemand meer het verschil. We zullen dezelfde energie weer voelen en nog eens lachen als toen. De wereld was zo ongedwongen. De wereld is zo ongedwongen. En natuurlijk zijn we in het echt wel wat ouder geworden. En misschien vallen na twee uur ‘stuiteren’ in de virtuele wereld onze fysieke oogjes wel dicht. Maar dan liggen we ook vijf minuutjes later heerlijk na te dromen in ons zachte bed. En intussen gaat onze virtuele persoonlijkheid gewoon door als we dat willen.
We reizen door ruimte en tijd en alles wat je ooit hebt meegemaakt(of juist hebt gemist), kan je altijd nog eens dunnetjes overdoen. Deze trend is volkomen duidelijk.