Kabelbedrijf UPC gaat het internetverkeer filteren door kinderpornosites te blokkeren op basis van een lijst van de KLPD. Het bedrijf hoopt dat andere providers volgen. Klanten van (dochterbedrijf) Chello die proberen een website te bezoeken waarvan bekend is dat er kinderporno op staat, krijgen het deksel op de neus. Ze krijgen een pagina te zien waarop staat dat de site niet-toegankelijk is gemaakt (via emerce). Dit is een dood spoor. Het heeft geen zin op het internet consumenten te blokkeren. Consumenten weten hun weg toch wel te vinden. Het heeft echter wel zin om bijvoorbeeld een plugin te maken voor browsers waardoor (bijvoorbeeld in Rood, of knipperend) wordt aangegeven: 'dit is een site met kinderporno, bron: KLPD, uw gegevens worden vastgelegd, wilt u doorgaan?'. Of nog beter: internationaal samenwerken met andere politiediensten, werken aan een blacklist en in samenwerking met internet browserfabrikanten dit oplossen.

Mensen die een keer nieuwsgierig zijn zullen doorklikken. Zo weten ze waar ze over praten. Mensen die veelvuldig willen ‘genieten’ van kinderporno zullen anonieme(re) wegen zoeken. Deze bezoekers worden dan extra interessant voor de politie om na te checken.

Overigens spelen hier nog veel meer aspecten mee. Mogen we bijvoorbeeld kinderporno animaties maken? Animaties van ander geweld mag immers wel. We zien dat mensen door hun hoofd worden geschoten en zien daarbij liters bloed rondspatten. Dat mag wel? Mensen in het echt doodschieten mag toch ook niet? Het lijkt erop dat we het bekijken, afnemen van kinderporno moeten legaliseren tenzij we hard kunnen aantonen dat het content betreft die met echte mensen is gemaakt. De productie, daar ligt het probleem.

Het lijkt allemaal een poging van merken, overheden of individuen om het gedrag van mensen in te perken. Dit gaat echter totaal niet lukken. De startportals uit het verleden (hetnet bijvoorbeeld van KPN), of nu de mobiele portals, of zelfs de ’ bent u ouder dan 18’  vragen op alcohol sites: de mens laat zich niet beperken en doet wat er mogelijk is. Alleen keiharde censuur levert iets op maar daar wordt een (stabiele) samenleving niet beter van.

In de praktijk zullen mensen elkaar gaan corrigeren op het Internet. Kinderen weten bijvoorbeeld nu al feilloos ‘fakers’  te herkennen op social networks: iemand zonder vrienden is al heel snel verdacht. Ook al is het een jongen van 18 met een leuk koppie. Zonder vrienden, dat kan niet. We komen er met z’n allen wel uit.

De oudere generatie moet hieraan wennen en zoekt nog op de oude manier: met harde hand verbieden. Dat is echter een dood spoor.