Zelfs wanneer we niet naar de voorspellingen van Nostradamus kijken, zien we toch ook confrontaties op wereldniveau de loer liggen. We zien de keerzijde van Internet medaille. De afgelopen tien jaar verbonden we realtime culturen die altijd min of meer onafhankelijk van elkaar hebben geleefd. Met hun eigen waarden, normen, rituelen, helden en symbolen. Culturen die onderdeel zijn van de menselijke identiteit van haar inwoners. En ineens is daar iets mis mee, is het niet goed of overdreven. Dat zullen de mensen in de wereld niet toleren. Als er iets mis is met jouw identiteit, zal je daar tegen vechten. De problemen met de Deense Spotprenten waren hier een mooi voorbeeld van. Met het voorschrijden van technologie in hardware, verbindingssnelheid en vertaaltechnologie in combinatie met verhoogde internetpenetraties voor zowel vast als mobiel in derde wereld landen, kan ik me heel goed voorstellen dat dit achteraf gewoon een zeer vroege confrontatietje is geweest.
Rathford geeft nog aan dat de mensen niet zijn voorbereid op een WOIII. Maar toch zijn er drie groepen aan te wijzen die er wel ‘klaar’ voor zijn. Als eerste zijn dat de mensen die toch al in een dagelijkse oorlog leven, die op nucleaire afvalbergen wonen, mensen dus die van dag tot dag moeten overleven. Ten tweede de mensen die nucleaire aanvallen plannen en uitvoeren. Zij zorgen dat ze zelf in elk geval voor zichzelf een veilig onderkomen hebben gebouwd. En ten derde de mensen die dit hebben zien aankomen en zijn vertrokken naar het zuidelijk halfrond, waar het volgens zijn voorspellingen relatief veilig blijft.
Overigens voorspelt Nostradamus na de WOIII wereldvrede. Ook dat is ook denkbaar vanuit technologisch of mediaperspectief. Compleet nieuwe generaties zijn dan opgestaan. Generaties die al op zeer vroege leeftijd contact hadden met de rest van de wereld. Een generatie die op hun vierde als chatte met iemand anders aan de andere kant van de wereld: ‘Jezus, nee die ken ik niet. Wie is dat dan? Bedoel je soms Mohammed?’. Deze generatie beseft zich goed dat het eigen waardenstelsel niet het enige hoeft te zijn. Meer dan welke generatie ooit tevoren. Dit zal leiden tot een tolerante wereld. Maar dan hebben we het wel over halverwege deze eeuw.
Al met al gaat ook dit boekje over het voorspellen van de toekomst, maar kent wel een heel andere insteek dan voorspellers die marketeers normaal raadplegen. Het is makkelijk om te lezen maar je moet wel een sterke maag hebben. In hoeverre de marketeer de merkstrategie nu zou moet aanpassen, is een individuele keuze en heeft in elk geval maar beperkt zin. Het zal in elk geval lastig zijn om de omgeving te overtuigen van dit mogelijke scenario. Niet voor niets worden in scenario’s niet lineaire ontwikkelingen als terroristische en klimatologische rampen bijna altijd uitgesloten (ook ik heb dat gedaan in mijn boek). Hoe het ook gaat verlopen, de wereld wordt er op termijn veel beter van. In mijn nawoord schets ik kort de wereld van 2050. Dat beeld blijft eigenlijk gewoon overeind. Wellicht wordt dat 2060 maar het geeft wel de essentie weer van onze omgeving in die tijd.