Naar aanleiding van de posting over nanocars en in combinatie met programmeerbaar materiaal bedacht ik me dat in onze toekomst van 2050 alle lelijke gebouwen massaal van deze aarde gaan verdwijnen. De huidige bewoners gaan misschien een paar weken met vakantie, er wordt miljoenen, misschien zelfs miljarden microrobots (nano/bio) uitgestort op een gebouw, dat vervolgens molekuul voor molekuul wordt afgebroken en direct gescheiden en afgevoerd om vervolgens met de dezelfde technologie en hergebruik van materiaal weer een totaal nieuw gebouw neer te zetten. Geheel geautomatiseerd. Of een complete stad die even wordt verplaatst omdat ie wat onhandig beneden de zeespiegel ligt. Of omdat de bewoners liever aan zee wonen. Of liever wat meer zon hebben. Dat is toch een rare wereld. Of vind iedereen dit maar normaal? Did it, done it?

Related trends

• 2050-2100: Pamper planet

Dit is toch wel één van de meest bijzondere kronkels die ik ooit heb gehad. Geld verdwijnt, en grondeigendom verdwijnt. Dat klinkt toch wel heel gek. Hieronder mijn redenering.

Related trends

• 2050-2100: Pamper planet

Wetenschappers van Rice University hebben per ongeluk ontdekt hoe atomen op nanoschaal zich zelfstandig kunnen voortbewegen. De zogenaamde nanocars bepalen hun eigen weg.

Future vision by Erwin van Lun

Dat kan gaan betekenen dat we weefsel gaan ontwikkelen dat bijvoorbeeld kleding opvouwt, of kleding reinigt (gaat direct naar de plekken waar de vervuiling zit), water wegtrekt van het aanrecht (heb je nog wel een keuken nodig?), of de muur schildert.Of dat het zich om ons lichaam sluit als we het koud krijgen en precies de goede temperatuur aanhoudt. Die kleding past vervolgens aan op onze omgeving. Zijn we bij vrienden, dan krijgt het andere kleuren, andere eigenschappen, dan als we muziek maken, of als we mediteren, of als we sporten. Nadat we net gewend zijn geraakt aan ‘gewone’ robots in ons leven, zal alles letterlijk om ons heen precies zo veranderen zoals wij het op dat moment willen. Dat is pas mass-customisation.

Related trends

• 2050-2100: Pamper planet

Onderzoekers hebben aangetoond dat de hersenen van mensen uit Oost Aziatische culturen hun hersenen anders gebruiken dan mensen die zijn opgegroeid in de VS. In de Amerikaanse cultuur staat het individu meer centraal en benadrukt de onafhankelijkheid van objecten van elkaar. De Oost Aziatische cultuur ziet daarentegen juist meer de context en de samenhang. Het verschil in cultuur blijkt bij de hersenactiviteit van mensen bij het beoordelen van objecten (lijnen en vormen). Ik stel me hierbij voor dat zij bijvoorbeeld een aantal lijnen zagen en een vlak; is het een stoel? En dan naast een tafel of zonder dit tafel. Het blijkt dat bij Oost Aziaten de 'frontal-parietal brain region' (waarvan bekend is dat deze actief is bij concentatievergende opdrachten) meer geactiveerd bij beoordelingen zonder context (dus wat zij niet gewend waren) dan mét context, terwijl bij Amerikanen dat precies andersom was. Je kan concluderen dat je als je moeilijker taken uitvoert, je meer concentratie nodig hebt en deze frontal-pariental brain regio actiever is. Verder bleek dat bij mensen die zich sterker identificeerden met een bepaalde cultuur, het effect sterker was.

Future vision by Erwin van Lun

In een toekomstige wereld zullen dit soort verschillen veel minder voorkomen. Objecten met of zonder context, we zullen het allemaal supermakkelijk kunnen. Dit doordat dit type inzichten niet alleen leiden tot nieuw speelgoed, maar ook tot een radikaal nieuwe manier van opvoeden, die door de hele wereld wordt gedeeld. Een manier van opvoeden, waarbij moeders (en vaders) 24 huur per dag worden ondersteund bij de opvoeding van hun kinderen. Coaching brands die je helpen bij de opvoeding. Waarbij ouders leren hoe ze het beste kunnen halen uit hun kinderen. Iets dat je niet zelf kunt weten. Je voedt tenslotte altijd hooguit een paar kinderen op, en je doet het met de informatie en de inituitie die je hebt. Dat betekent niet dat je beste uit je kinderen haalt, dat betekent alleen dat je beste geeft wat je zelf kunt geven.

In de toekomst vallen deze dingen samen. Maar het zal nog wel enkele decennia duren voor dit op volle toeren draait en nog zeker tot 2050 voordat er de eerste verschillen in hersenen meetbaar zijn.

TVblik, het portaal voor internettelevisie, heeft onlangs de TVblik persoonsdossiers gelanceerd. In een persoonsdossier vind je het totale televisie oeuvre van het desbetreffende persoon terug. Van schrijfster Susan Smit bijvoorbeeld. Haar profiel verschijnt en de media (DVD's en boeken) van haar verschijnen ernaast. Die kan je uiteraard direct bestellen bij online mediaretailer bol.com (en via een affiliate programma verdient TV blik hier weer aan).

Vervolgens kan je een wekker zetten voor Susan en krijg je een email zodra een persoon in een uitzending is geweest met een link naar de uitzending. Je hoeft daarmee nooit meer je favoriete idolen te missen. Een leuke ontwikkeling maar hierover nadenkend zie ik wat privacy problematiek voor de toekomst als straks iedereen overal in herkend kan worden. Lees het science fiction scenario.

Future vision by Erwin van Lun

Zodra mensen in het publiek verschijnen zullen ze zich bewust dat anderen hun kunnen zien: op straat, in de kroeg of in media: we kunnen het precies en geautomatiseerd volgen. Als straks iemand een foto maakt op straat waar jij toevallig op staat, staat deze foto (zoals elke foto) per definitie op het internet en krijgen jouw fans direct een email: ‘Erwin spotted!’ me de exacte locatie en tijd erbij. Zo wordt elk individu onbewust een paparazzi.

Dat zal er toe leiden dat automatische gezichsherkenning op foto’s op termijn aan banden zal worden gelegd. Er maakt immers altijd iemand wel ergens een foto, die mag je altijd delen en daarmee is iedereen op deze aarde te volgen. Pruiken en brillen zullen niet baten, ook lichaamsverhoudingen, bewegingen en woordgebruik zullen meegenomen worden bij de herkenning.  Vanuit juridisch oogpunt zou je dit kunnen oplossen door het openbaar publiceren van foto’s te verbieden. Dat is redelijk vergaand. Dat betekent dat je ook als televisieprogramma niet zomaar de straat op mag en een straattafereel mag filmen. Voor het zelfde geld zitten er mensen die daar eigenlijk niet gezien willen worden. Dat betekent heel veel stappen terug. En andere optie is iedereen op de foto/video toestemming vragen. Dat lukt ook niet, er is altijd wel iemand die nee zegt. Wat ook kan, is dat iedereen die geen toestemming geeft om herkend te worden, automatisch wordt verwijderd van de foto, ook dat kan. Maar als veel mensen dat doen onstaan er lege foto’s ook dat is niet de bedoeling. En een laaste optie is openbare herkennings service alleen toe te staan bij mensen die daar toestemming voor hebben gegeven. De vraag is of dit gaat werken. Er komt dan vast illegale software die het internet afstruint om voor jou bepaalde mensen te spotten. Ook dat gaat niet werken. 

Het kan volgens mij alleen maar leiden tot een extreem open maatschappij. Waarin iedereen alles mag zien, waarin we geen geheimen meer hebben van de dingen die we doen en waarin we zeer tolerant zijn in het gedrag naar anderen. Een wereldcultuur met gedeelde normen en waarden. En naast deze maatschappij hebben we de ‘underground’ (die overigens ook boven de grond kan zijn) : een geheime wereld waarin het maken van opnames, sensing en electronica tot in het strengste is verboden. De enige wereld waarin je de normen kunt overschrijden. Een wereld waarvan iedereen weet dat je ‘erin gaat’ ‘erin bent’, je bent immers van de aarde ‘verdwenen’. En dat is ook prima. We zijn tenslotte allemaal mensen. Maar wel voer voor Science Fiction auteurs….

Tan Le van emotive systems demonstreert in deze film hoe iemand door ergens aan te denken, ook werkelijk objecten (op beeldschermen) kan bewegen. Zij verwacht de eerste toepassingen bij gamers. Ik zie op termijn een radicale verandering van het menselijk bestaan.

Future vision by Erwin van Lun

Op het moment dat we onze hersenen gaan meten, en we het onbewuste boven kunnen gaan halen, zullen we tot geniale dingen in staat zijn, zullen we onze hersenen kunnen trainen op een manier die nog onmogelijk lijkt, zijn we in staat tot dingen die nu nog als ‘wonderen’ te boek staan. Alle namen van een paar honderd mensen tegelijkertijd onthouden, het aantal spelden dat op de grond valt tellen of het getal pi tot duizenden cijfers achter de komma. Het is allemaal straks ook voor ons weggelegd. Nou ja, voor ons, eigenlijk voor de generaties in 2050. De tijd van Pamper Planet.

Related trends

• 2050-2100: Pamper planet

Het is wetenschappers gelukt om vier extra baseparen toe te voegen aan DNA. Natuurlijk DNA bestaat uit combinaties van vier baseparen, die samen de genetische code maken. Dit is de basis voor al het leven op aarde. Nu heeft Masahiko Inouye en zijn collega's van de universiteit Toyama in Japan vier nieuwe kunstmatige baseparen weten te ontwikkelen (Journal of the American Chemical Society, DOI: 10.1021/ja801058h). Het plan is nu om verder te onderzoeken hoe dit kunstmatige DNA zichzelf kan repliceren.

Future vision by Erwin van Lun

We maken leven na. Op het meest fundamentele niveau onderzoeken we hoe we nieuw leven kunnen ontwikkelen dat ons op allerlei manieren terzijde zal staan, die de mensheid verder kan helpen. Want we doen dit type onderzoek niet voor de fun. Als in 2050 de tijd van robots alweer achter ons ligt, hoe kunnen totaal nieuwe levensvormen ons dan helpen om verder te komen? Wat kunnen nieuw leven wat robots niet kunnen? En het moet iets zijn dat geen enkel organisme op aarde nu al kan. Groene mensen die zonlicht kunnen omzetten in zuurstof bijvoorbeeld hoort hier dus niet bij. Dat kunnen we maken door bestaande codes te combineren. Maar het gaat dus wel om fysiek leven (en niet op spiritueel/energie niveau) dat zichzelf kan repliceren. Gasvormig leven dat de lucht schoonmaakt? Zichzelf uitbouwende ruimteschilden die leven op energie in de ruimte en die wij kunnen gebruiken om door de tijd te reizen? Zelf reparerend metaal (toch weer handig voor robots?). Als iemand een suggestie heeft….

Related trends

• 2050-2100: Pamper planet

Zoals bekend verblijf ik enige maanden in Australë om mijn emigratie in September voor te bereiden. Ik ben er helemaal alleen, zonder partner snif, maar het goede daarvan is dat je wel helemaal wordt ondergedompeld in the Australische cultuur. Een paar verschillen die ik heb opgemerkt ...

Een aardige feature van de iPhone is natuurlijk de ingebouwde accelerometer. Hiermee kunnen bewegingen van het apparaat in elke 3D dimensie en ten opzichte van zichzelf (rotatie) gemeten worden. Hier worden op dit moment ontzettend veel leuke applicaties voor gemaakt.

De leukste moet echter volgens mij nog komen, namelijk als je via Safari, de internet browser op de iPhone, de bewegingen kunt doorgeven. Dan kan een andere partij op afstand meekijken en er al dan niet geautomatiseert op reageren. Als je dan ook nog je camera aanzet, dan wordt het beeld helemaal compleet. Dan kunnen merken 3D beelden reconstrueren en precies bepalen in welke omgeving je je bevindt om vervolgens ons te gaan assisteren. Maar alleen de locatie verandering van de iPhone meten, zou al een hele stap vooruit zijn. Dan kan je namelijk ook de locatie nog beter bepalen dan alleen met GPS en kan je dus bijvoorbeeld zien hoeveel centimeter je vanaf iemand anders (z'n iPhone) bevindt. Het moet allemaal niet gekker worden... Maar dat wordt het dus wel.

Ik bedacht me vanmorgen de megatrends mediacompletion en robo world beide de hoogtepunten zijn van een zeer langdurige trends.
De media completion sluit het hoofdstuk af van communicatie over afstand. Sinds de uitvinding van het schrift, de boekdrukkunst, telefoon, radio en tv proberen we al ervaringen te generen die ergens anders (of dat nu bestaat of niet) vandaan komen. Deze trend kwam in versnelling door radio en tv en beleeft nu haar hoogtijdagen en gaat nog flink versnellen. Over een jaar of vijftien echter worden de additionele gevolgen voor de maatschappij snel minder.

Dan krijgt de volgende trend weer aandacht: roboworld. Maar ook dat is eigenlijk het einde van een tijdperk. Een tijdperk dat wellicht nog eerder is ingezet, namelijk in de pre-historie. Daar gebruiken we werktuigen om het ons leven makkelijker te maken. De industrialisatie leverde een belangrijke bijdrage. Allerlei apparatuur voor in huis. Maar als robots alle klusjes van ons gelijkwaardig overnemen, hoeven we zelf in elk geval niets meer te doen.

En komen we dus, logisch eigenlijk, weer terug bij de natuur. Bij het leven in evenwicht met de natuur. Waar alles draait om energie. Niet dat de rest weg is, integendeel, maar de werkelijke verandering van de maatschappij heeft dat een spirtuele dimensie. De wereld van Pamper Planet, de volgende mega trends. Klinkt allemaal best logisch toch?

Regelmatig verschijnen er rechts en rechts discussies die vraagtekens stellen bij de ethiek van robots. Hoe zorgen we ervoor dat robots ons geen kwaad doen? Het antwoord is simpel: dat kan niet.

Hoewel we vaak de neiging hebben bij holografie te denken aan projectie, als iets dat van elders komt, vraag ik me af wat er gebeurt als je het nog wat stapjes verder ziet. Als je bijvoorbeeld in de lucht kunt tekenen. Als je een cirkeltje in de lucht kan maken en zeggen dat ie groen is, om de cirkel vervolgens op te tillen, er gesproken een gewicht aan mee te geven, om te vormen en weg te gooien. Zo kunnen we een landschap bouwen. Met anderen die naast ons staan, of juist aan de andere kant van de wereld. Of we kunnen nieuwe sporten en spellen ontwikkelen in deze omgeving. Met echte mensen en virtuele mensen en wezens. Met holografische draken bijvoorbeeld. Ook vormen van improvisatietoneel zijn geweldig. Je tekent met je vingers een deur en je hebt een deur. Of je zegt gewoon wat je wilt, dat staat er direct en vervolgens vorm je het met de hand nog wat bij. Of wat te denken van muziekinstrumenten die je met je hele lichaam kunt bespelen? Die volgen hoe je lichaam beweegt en daar muziek bij genereert? Daar kunnen anderen dan weer op dansen. En natuurlijk het 3D vormgeven van je eigen huis, je auto of je gewoon een bloemenvaas om die vervolgens ook echt te laten produceren. Weired World toch. Nog meer ideeen?

Related trends

• 2050-2100: Pamper planet

Out of the box denken is vaakgebruikt begrip in creatieve sessies.Denken buiten bestaande kaders. Vooral in een veranderende wereld is dit belangrijk. Denk eens aan de volgende zin:

"Hoe kan onze afdeling van onze organisatie onze doelgroep beter bereiken?'.

Het wemelt hier van de aannames. Wat is een organisatie? Blijft die organisatie? Wat is een doelgroep? Zijn die mensen? Moeten we die zien als doelgroep, als groep die wij willen informeren? Of willen wij juist hen betrekken? En nog belangrijker: wat willen ze van ons? En dan de organisatie? Wat is dat voor een raar begrip? Is dat iets statistisch dat we moeten tekenen met een harkje? Hoe spelen informele relaties dan een rol? Maar willen we graag alles strak organiseren zodat we op het hoogste niveau resultaat kunnen rapporteren aan de aandeelhouders? Aandelen, ook zo'n raar begrip. En relaties met die mensen in de doelgroep? En met de mensen op de site? En met ex-werknemers? En mensen die over ons schrijven? En dan hebben we het nog niet eens over afdeling? Ooit is een reden geweest ons in een apart hokje te stoppen? Maar klopt dat nog wel? Als we alles opnieuw zouden mogen doen, zouden we dan weer zo organiseren? Zouden we het uberhaupt nog wel organiseren of met goede communicatietools volstaan?

En dan is dit nog heel praktisch. Je kan nog verder gaan nadenken over mensen. Hoe zie je mensen? Zijn mensen relaties? Zijn mensen als dobbers in de zee, meegolvend met de rest? Hoe moet ik dan activiteiten gaan ondernemen. Of moet ik helemaal niets ondernemen maar continue aanvoelen als er iets moet gebeuren? En hoe moet ik dat dan doen?

Maar hoe ver je ook out-of-the-box wilt denken, het heeft altijd weer een beperking en ik ben op zoek naar mijn beperking. Wie kan me helpen?

Vrouwen die samenleven zoals in gevangenissen, klooster of bordelen synchroniseren onbewust hun menstruatiecycli. Dit effect is bekend onder het het McClintock effect. Dit fenomeen werd voor het eerst formeel vastgesteld in 1971 (maar bestaat al sinds de mensheid). Overigens kennen ook andere dieren een vergelijkbaar effect. In 1998 deed Martha McClintock een vervolgonderzoek waarbij zij vaststelde dat (oksel)geur een invloed had bij deze synchronisatie. Het onderzoek is overigens niet geheel onomstreden.

Future vision by Erwin van Lun

Onomstreden of niet, als materie bestaan uit golven, ons gedrag bestaat uit golven is ook een menstruatiecyclus het resultaat van een optelsom van golven. Voor wie de Natuurkunde lessen van vroeger is vergeten: pak een velletje papier, teken drie assenstelsel en tel de golven bij elkaar op. Het resultaat is een nieuwe golf, met een bijzondere vorm, maar opnieuw een vorm die zichzelf herhaalt. Altijd, wat je ook tekent.

Als mensen in sync raken, ‘op dezelfde golflengte komen’, steeds meer golfonderdeeltje op elkaar afstemmen, is het niet zo gek dat ook de resultante van de verschillende golven op elkaar gaan lijken. In dit geval: dat ook de menstruatiecycli op elkaar gaan lijken.

Een dergelijke benadering kan ook inzicht geven in bijvoorbeeld telepathie,

Het zijn gedachtes, kronkels, en zou er graag nog iets meer over willen weten. Niet zomaar, maar omdat ik denk dat dit soort inzichten een beeld geven voor de mensheid in 2050, in de tijd van Pamper Planet.

Related trends

• 2050-2100: Pamper planet

Vaak gebruik ik de kijkdoos als metafoor voor het ontstaan voor de virtuele wereld waarbij het gaatje van de kijkdoos ons venster is op de virtuele wereld en staat voor beeldschermen van vandaag, en vooral van morgen. Maar gaandeweg kom ik erachter dat deze metafoor aangescherpd moet worden. Als je je huis aanschouwd als een collectie beeldschermen: al je ramen, 'tv' schermen die zo hoog en breed zijn als de wand, met holografische projecties en lichtsturing, dan kan je niet door 1 scherm als een kijkdoos, maar dan zit je in feite in een kijkdoos vol met ramen. En die doos wordt in omgeving geplaatst: midden in het bos, midden in de Rome duizenden jaren geleden, of op Mars. Waar je ook kijkt, het lijkt alsof je huis volledig is verplaatst. Als we dan ook nog in onze woonkamer extra zintuiglijke prikkels krijgen door holografische projecties of het toedienen van warmte, kou, of andere prikkelende luchtstromingen. Met geur uiteraard, dan is een kijkdoos als metafoor volstrekt onvoldoende. Het jaar dat hierbij hoort, 2025?